(Kemik tayfa)
Kaç haftadır elim klavye gidiyor geri geliyor. Zorlukla forumları okuyorum, basını takip ediyorum. Hani tarihte anlatırlar ya hasta adam osmanlıyı paylaşan avrupalılar diye tasvir edilir, birinci dünya savaşı sırasında Ingilizler, Fransızlar ve diğer uşakları.
Ülke lime lime edilmiştir. Heryer düşman çizmesi altındadır. Türk olmak ayıptır, avamdır. Ne de olsa şarklıyızdır. Savaşı kaybetmişizdir. Kendi toprağımızda, vatanımızda2. sınıf vatandaş olmuşuzdur. Hor görülürüz, aşağılanırız, dalga geçerler...
Ama bilmedikleri unuttukları bir şey vardır: Bu toprakların insanı sakindir, alicenaptır ve de çilekeştir. Ya sabır deriz ya sabır. Kader deriz kısmet deriz. Boynumuzu eğeriz bir dereceye kadar. Sabrımız dolar dolar dolar ve de bir de taşar artık...
Kendimize geliriz; öfkeleniriz ve de bir anda geçmiş hesapları teker teker görmeye başlarız. 5 vurup 1 saymaya başlarız. Son 2 3 haftadır işte ben bu başkaldırıyı görüyorum artık. Ne alınan şampiyonluklar ne de kupalar bazı gerçekleri değiştiremez.
Bizim büyüklüğümüz ne şampiyonluk sayımızdır ne de kupalarımız. Bizim büyüklüğümüz siyah ve beyazdır. Yani bizim grimiz yoktur. Bir konu ya siyahtır ya da beyazdır bizim gözümüzde. Oturduğumuz gibi kalkarız masamızdan. Ne eziliriz ne de büzülürüz 2 gram menfaat için...
En büyük gururumuz duruşumuzdur. Beşiktaş'lı duruşudur. Şimdi bunu geri almanın zamanı işte. Bu devrim başladı artık. Ateş yandı ve büyüyor...
Birilerinden bilet alıp da teror estiren ve de diger köpekler için de tek cümlem var:
Beşiktaş'dan menfaat bekleyen anasından birşeyler beklesin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yardır ama küfürsüz !